Article 3 - Right to integrity of the person
Article 7 - Respect for private and family life
Key facts of the case:
This case is about an Iranian who sought asylum in the Netherlands. However, he will be sent back to Iran. He claims he will run serious risks there because he has a Christian tattoo on his hand. The Secretary of State and the court, too, are not convinced that he really is a converted Christian. The Secretary of State alleges that the man can hide his hand, use make-up or have the tattoo removed. The Iranian says that he cannot hide his hand and that make-up does not suffice, and that it is contrary to the principle of physical integrity, laid down in Article 3 of the Charter, to demand that he has his tattoo removed. The court states that the Secretary of State did not go into this point suffiently, only saying that it is the alien’s own fault, and should therefore take a new decision, taking Article 3 of the Charter, among other things, into consideration in more detail. The Secretary of State should give a further interpretation of Article 3 of the Charter.
Key legal question raised by the Court:
Has the Secretary of State sufficiently taken into account that it may be contrary to the right to physical integrity, laid down in Art. 3 of the Charter, to demand that someone has a tattoo removed from his hand, saying that it is this person’s own fault if it causes him to run risks in his home country?
Outcome of the case:
The Council of State holds that the Secretary of State has not taken Art. 3 of the Charter sufficiently into account when he decided that the Iranian had to have a tattoo removed from his hand, because it was the man’s own fault that he is in a risky position now. The Iranian cannot be removed from the Netherlands without further reasons, based on Art. 3 of the Charter.
5.2. If the Secretary of State is not convinced that the person in question is a converted Christian, he expects an alien to eliminate a possible risk when he returns to his home country by covering a tattoo and keep it covered. If this is not possible, the Secretary of State demands that the alien removes or adapts a tattoo before his return. According to the Secretary of State the latter is not in conflict with Article 11 of the Constitution, Article 8 of the ECHR and Article 3 of the EU Charter. In this context he points out that the alien put himself into this position because he had a tattoo put on his hand in the Netherlands before his state of residence was clear. It is therefore an alien’s own responsibility to achieve that the tattoo is removed or adapted before his return, or that he covers it in the country of origin. The Secretary of State points out that the removal of a tattoo by means of a laser technique is a frequent, relatively easy and a hardly radical treatment and that he does not remove an alien immediately after the decision to reject his application, but offers an alien in a case such as this one some time to have such a treatment before his return.
. . .
6.5. The Council of State states first and foremost that it is up to the Secretary of State, being the national authority to decide, to take a decision on the basis of an application for asylum, and to give good reasons for his decision. The sole statement that it is not in conflict with Article 11 of the Constitution, Article 8 of the ECHR and Articles 3 and 7 of the EU Charter to demand that an alien removes or adapts tattoos which have been put on his body, because that alien has put himself into such a position, cannot be regarded as such a form of reasoning. Other than stated by the Secretary of State, the judgements of the Council of State of 24 April 2015 and of the British Upper Tier Tribunal of 8 April 2016 do not support his view that he can demand that an alien removes or adapts tattoos put on his body. It is clear that neither of the judgements held any view about the question whether that action is compatible with the fundamental rights to physical integrity.
6.6. In view of this, and because it is not likely that the alien can keep his tattoo covered after his return, the District Court did not discern that the decision of 28 October 2016 was not based on solid reasons.
6.7. The appeal is successful.
7. The alien asked to refer the case to the ECJ for a preliminary ruling about the interpretation of Article 3 of the EU Charter. In view of what has been held before,the Council of State does not see good reasons for this at this moment (compare paragraph 57 of the judgement of the Court of Justice of 9 September 2015, X and Van Dijk, ECLI:EU:C:2015:564).
5.2. Als de staatssecretaris een bekering niet geloofwaardig acht, verwacht hij dat een vreemdeling een eventueel risico bij terugkeer wegneemt door een tatoeage te bedekken en bedekt te houden. Als dat niet mogelijk is, vergt de staatssecretaris dat de vreemdeling een tatoeage vóór terugkeer verwijdert of aanpast. Volgens de staatssecretaris is dit laatste niet in strijd met artikel 11 van de Grondwet, artikel 8 van het EVRM en artikel 3 van het EU Handvest. In dat verband wijst hij erop dat de vreemdeling zich zelf in deze positie heeft gebracht omdat hij in Nederland een tatoeage heeft laten plaatsen voordat duidelijkheid bestond over zijn verblijfsstatus. Daarom is het de eigen verantwoordelijkheid van een vreemdeling om vóór terugkeer te bewerkstelligen dat de tatoeage wordt verwijderd of aangepast, dan wel in het land van herkomst te bedekken. De staatssecretaris wijst er daarbij op dat het verwijderen van een tatoeage door middel van lasertechniek een veel voorkomende, relatief eenvoudige en weinig ingrijpende behandeling is en dat hij een vreemdeling niet direct na het afwijzende besluit uit Nederland verwijdert, maar een vreemdeling in een voorkomend geval enige tijd biedt om een dergelijke behandeling voor terugkeer te laten uitvoeren.
6.5. De Afdeling stelt voorop dat het aan de staatssecretaris, als nationale beslissingsautoriteit, is om een besluit op een asielaanvraag te nemen, en dat besluit van een deugdelijke motivering te voorzien. De enkele stelling dat het niet in strijd is met artikel 11 van de Grondwet, artikel 8 van het EVRM en artikelen 3 en 7 van het EU Handvest om van een vreemdeling te vergen dat hij op zijn lichaam aangebrachte tatoeages verwijdert of aanpast, omdat die vreemdeling zichzelf in een dergelijke positie heeft gebracht, is niet als een dergelijke motivering te beschouwen. Anders dan de staatssecretaris stelt, bieden de uitspraken van de Afdeling van 24 april 2015 en van het Britse Upper Tier Tribunal van 8 april 2016 geen steun voor zijn standpunt dat van een vreemdeling kan worden gevergd dat hij op zijn lichaam aangebrachte tatoeages verwijdert of aanpast. In beide uitspraken is immers geen oordeel gegeven over de verenigbaarheid van die actie met de grondrechten op lichamelijke integriteit.
6.6. Gelet hierop, en omdat niet aannemelijk is dat de vreemdeling zijn tatoeage na terugkeer bedekt kan houden, heeft de rechtbank niet onderkend dat het besluit van 28 oktober 2016 niet op een deugdelijke motivering berust.
6.7. De grief slaagt.
7. De vreemdeling heeft verzocht om over de uitleg van artikel 3 van het EU Handvest een prejudiciële vraag te stellen. Gelet op wat hiervoor is overwogen ziet de Afdeling daar op dit moment geen aanleiding voor (vergelijk punt 57 van het arrest van het Hof van Justitie van 9 september 2015, X en Van Dijk, ECLI:EU:C:2015:564).
