Article 53 - Level of protection
The Supreme Court examined an appeal submitted by the government seeking to reverse a trial court ruling of the Administrative Court, which had found that the deduction of salaries, pay rises and cost of living adjustments in the salaries of public sector employees, as part of the austerity agenda to address the financial crisis, was unlawful. The trial court had ruled that that since pensions were found by judicial precedent to amount to ‘property’ and therefore deserving protection in the same way as property, then salaries, increment and other pay increases also met the definition of ‘property’, as such, deserving the same level of protection as property.
The Supreme Court reversed the trial court decision and established that the reduction of salaries does not infringe the right to property, since the Constitution permits specific limitations to this right aimed at safeguarding public benefit or the protection of the rights of others.1 The Supreme Court did not dispute the trial court finding that a salary is property and as such it is protected. However it moved on to analyse the right along the lines of the different wording between the Cypriot Constitution (article 23) and article 1 of the ECHR Protocol 1: whilst Protocol 1 permits restrictions to property rights for reasons of public benefit, the Cypriot Constitution does not include public benefit or public interest in the reasons for restricting the right to property. Instead the Constitution provides for an incidental regulation of the right, leading to a closed number of permitted exceptions: restrictions must be absolutely necessary for public safety, public health, public morals or townplanning or development or utilisation of any property to the promotion of the public benefit or for the protection of the rights of others. . By contrast, Protocol 1 to the ECHR permits deprivation if it is lawful, in the public interest, in accordance with the general principles of international law and reasonably proportionate ("fair balance" test), which is a less stringent test than the ‘absolutely necessary’ test provided in the Cypriot Constitution.
On the basis of that, the Constitution provides a higher degree of protection than ECHR Protocol 1. The Supreme Court accepted that article 53 of the ECHR and article 53 of the Charter do not permit a limitation of rights protected at national level by invoking the ECHR.
It is common ground that, under Article 53 of the ECHR and Article 53 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union, it is not legitimate to invoke a right or a freedom of the ECHR to restrict or revoke a fundamental right already recognized by national law. …. A similar provision as Article 1 of the Protocol is contained in Article 17 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union as formally proclaimed in Nice in December 2000 and became a legally binding instrument under the Treaty of Lisbon on December 20, 2009 (EEC 202 of 7.6.2016). The following may also be mentioned here: first, under Article 53 of the Charter of the European Union, no provision of the Charter can be interpreted as restricting or adversely affecting human rights and fundamental freedoms recognised by Union law and international law and by international agreements to which the Union or all the Member States are party, including the European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms, and by the Member States' constitutions , (emphasis added). Secondly, the Charter is ancillary and applies only when Union legislation is involved (Wachauf, case no. 5/88, 13.7.1989, KjellKarlsson & Others C-292/97, 13.4. 2000 and ӒkebergFransson C-617/10). Third, Article 17 contains the "public interest" element, as the only substantial reason for deprivation of property and "in exchange for fair and timely compensation for its loss." Clearly, therefore, Article 17 of the Charter is not even included in the picture to be examined, nor, of course, was it mentioned in the Laws in question, nor is there any question of an interpretation of EU law in this case. … The answer is that there are no such terms. Therefore, even Article 1 of the Protocol could not save the disputed laws, even if that Article were applicable. It is recalled that the Charter of Fundamental Freedoms of the European Union does not apply in the event that EU legislation is not interpreted. … The right to property is protected, in addition to by Article 23 of the Constitution and Article 1 of Protocol No. 1 to the European Convention on Human Rights (ECHR) as well as by Article 17 of the Charter of Fundamental Rights of the European Union.
Δεν αμφισβητείται ότι σύμφωνα με το άρθρο 53 της ΕΣΔΑ και το άρθρο 53 του Χάρτη Θεμελιακών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν είναι θεμιτή η επίκληση δικαιώματος ή ελευθερίας της ΕΣΔΑ για να περιοριστεί ή να αναιρεθεί θεμελιώδες δικαίωμα που ήδη αναγνωρίζεται από την εθνική έννομη τάξη.
…. Παρόμοια πρόνοια, όπως του Άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου, περιλαμβάνεται και στο Άρθρο 17 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως ανακηρύχθηκε επίσημα στη Νίκαια το Δεκέμβριο του 2000 και κατέστη νομικά δεσμευτικό έγγραφο δυνάμει της Συνθήκης της Λισαβώνας, το Δεκέμβριο του 2009, (EEC 202 της 7.6.2016). Μπορούν εδώ να αναφερθούν και τα εξής: πρώτον, δυνάμει του Άρθρου 53 του Χάρτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καμία διάταξη αυτού «δεν πρέπει να ερμηνεύεται ως περιορίζουσα ή θίγουσα τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις θεμελιώδεις ελευθερίες που αναγνωρίζονται στα αντίστοιχα πεδία εφαρμογής από το δίκαιο της Ένωσης, το διεθνές δίκαιο καθώς και από τις διεθνείς συμβάσεις στις οποίες είναι μέρη η Ένωση ή όλα τα κράτη μέλη, και ιδίως από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, καθώς και από τα Συντάγματα των κρατών μελών.», (η έμφαση προστέθηκε). Δεύτερο, ο Χάρτης έχει επικουρικό χαρακτήρα και τυγχάνει εφαρμογής μόνο όταν εμπλέκεται στο ζητούμενο η νομοθεσία της Ένωσης, (Wachauf, υπόθ. αρ. 5/88, ημερ. 13.7.1989, KjellKarlsson & Others C-292/97, ημερ. 13.4.2000 και ӒkebergFranssonC-617/10). Τρίτο, το Άρθρο 17, περιέχει την «δημόσια ωφέλεια», ως το μόνο ουσιαστικό λόγο στέρησης ιδιοκτησίας και «έναντι δίκαιης και έγκαιρης αποζημίωσης για την απώλεια της.» Σαφώς, επομένως, το Άρθρο 17 του Χάρτη δεν εισάγεται καν στην εικόνα προς εξέταση, ούτε και βεβαίως μνημονεύθηκε στους επίδικους Νόμους, ούτε και τίθεται εν προκειμένω ζήτημα ερμηνείας ενωσιακού δικαίου. … Η απάντηση είναι ότι δεν υπάρχουν τέτοιοι όροι. Επομένως, ούτε με το Άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου θα μπορούσαν οι επίδικες νομοθεσίες να διασωθούν, ακόμη και αν το Άρθρο αυτό τύγχανε εφαρμογής. Υπενθυμίζεται ότι ούτε ο Χάρτης Θεμελιωδών Ελευθεριών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ισχύει στην περίπτωση εφόσον δεν τίθενται υπό ερμηνεία Ευρωπαϊκές νομοθεσίες. … Το δικαίωμα ιδιοκτησίας προστατεύεται εκτός από το Άρθρο 23 του Συντάγματος και από το Άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου ΑΡ.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΣΔΑ) όπως και από το Άρθρο 17 του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης
