Article 50 - Right not to be tried or punished twice in criminal proceedings for the same criminal offence
Article 52 - Scope and interpretation
Therefore, since, from the above point of view, there is no ground for double criminal prosecution and punishment of the same offense (by a criminal court and an administrative body), the legal order, in this constitutional sense, is fully in line with the fundamental principle for human rights ne bis in idem, as enshrined in the above provisions of the ECHR and the Charter of Fundamental Rights of the European Union… Because, the principle ne bis in idem, which is enshrined in the aforementioned provision of article 4 par. 1 of the 7th AP. of the ECHR, is also a general principle of European Union law (see ECR 1741/2015 and references there to the case law of the ECJ), which has now been incorporated in Article 50 of the Charter of Fundamental Rights of the Union (2000 / C 364/01 - hereinafter referred to as the Charter) and is
applicable in a case such as the present, as the Member States of the Union are bound by the general principles of Union law in establishing and penalizing infringements of Union customs / tax legislation (see ΣτΕ Ολομ. 1741/2015, 1887/2018 επταμ.). The above principle of EU law and article 50 of the Charter have a similar regulatory content to that of article 4 par. 1 of the 7th AP. of the ECHR (see ΣτΕ 1887/2018 heptam., 1102-1104 / 2018 heptam. and WEU major comp. 20.3.2018, C-524/15, Menci, pp. 60-62)…
Ως εκ τούτου, άλλωστε, καθώς δεν καταλείπεται, από την ανωτέρω άποψη, έδαφος για διπλή ποινική δίωξη και τιμωρία του αυτού αδικήματος (από ποινικό δικαστήριο και διοικητικό όργανο), η έννομη τάξη, υπό την εν λόγω συνταγματική αντίληψη, παρίσταται πλήρως εναρμονισμένη με τη θεμελιώδη για τα ανθρώπινα δικαιώματα αρχή ne bis in idem, όπως αυτή κατοχυρώνεται στις προπαρατεθείσες διατάξεις της ΕΣΔΑ και του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης Επειδή, η αρχή ne bis in idem, η οποία κατοχυρώνεται στην προεκτεθείσα διάταξη του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ, αποτελεί, επίσης, γενική αρχή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1741/2015 και τις εκεί παραπομπές στη νομολογία του ΔΕΚ), η οποία έχει πλέον ενσωματωθεί στο άρθρο 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης (2000/C 364/01 – στο εξής, Χάρτης) και βρίσκει πεδίο εφαρμογής σε υπόθεση όπως η παρούσα, δεδομένου ότι τα κράτη μέλη της Ένωσης δεσμεύονται από τις γενικές αρχές του ενωσιακού δικαίου κατά τη θέσπιση και επιβολή κυρώσεων για παραβάσεις της ενωσιακής τελωνειακής/φορολογικής νομοθεσίας (βλ. ΣτΕ Ολομ. 1741/2015, 1887/2018 επταμ.). Η ανωτέρω αρχή του ενωσιακού δικαίου και το άρθρο 50 του Χάρτη έχουν ανάλογο κανονιστικό περιεχόμενο με εκείνο του άρθρου 4 παρ. 1 του 7ου Π.Π. της ΕΣΔΑ (βλ. ΣτΕ 1887/2018 επταμ., 1102-1104/2018 επταμ. και ΔΕΕ μειζ. συνθ. 20.3.2018, C-524/15, Menci, σκ. 60-62) …