Article 7 - Respect for private and family life
Article 11 - Freedom of expression and information
Article 21 - Non-discrimination
Article 45 - Freedom of movement and of residence
Key facts of the case:
In 2019, several polish local governments adopted the Anti-LGBT resolutions. Those resolutions are declarations of municipalities expressing their objection to promotion and affirmation of the “LGBT ideology” on their territory. One of the objectives of the declaration was to protect entrepreneurs from imposing certain conditions of employment on them - as underlined in the declaration, entrepreneurs were to be forced to hire LGBT people.
As a result, the Ombudsman filed complaints against those resolutions to the relevant Provincial Administrative Courts. One of these complaints concerned the resolution adopted by the Istebna Municipality. In the judgment of 14 July 2020, the Gliwice Provincial Administrative Court annulled the above-mentioned resolution. According to the Gliwice Provincial Administrative Court, this resolution is inconsistent with the Constitution, the EU Charter of Fundamental Rights and the European Convention on Human Rights. The National Public Prosecutor, Istebna Municipality and Ordo Iuris Foundation appealed.
By the judgment of June 28, 2022, the Supreme Administrative Court upheld the decision of the Provincial Administrative Court, emphasising that the State is a community of all citizens and no one may be discriminated on any ground. The Court further pointed out that the resolution violates the dignity, honour and good name of LGBT citizens; these citizens have the right to open and free life on an equal basis with heterosexual people.
For this reason, this resolution was found to be inconsistent with the prohibition of discrimination enshrined in the Constitution, the Charter of Fundamental Rights and the European Convention on Human Rights.
Key legal question raised by the Court:
The key legal problem was the legality of the resolution of local government aimed at discriminating against LGBT citizens.
Outcome of the case:
The legal result of the judgment was the annulment of the Anti-LGBT resolution and its annulment.
This judgment is an important step towards strengthening the legal protection of LGBT+ people in Poland. The judges emphasized that the state is a community of all citizens, therefore public authorities, including local self-government bodies, cannot exclude any social groups.
“The Municipal Council declares a firm announcement of taking ‘protective’ measures in relation to entrepreneurs by preventing from ‘imposing’ on them specific criteria on their proceedings of ‘selecting employees or contractors’. Due to the vagueness of the above wording and the lack of an existing legal obligation to employ people of a specific sexual orientation, it seems that the above announcement should be understood that the municipality will oppose the lack of legal admissibility of discrimination in the employment of people of a different orientation than heterosexual. Undoubtedly, the overtone of such a declaration is contrary to the constitutional principle of equality before the law and the prohibition of discrimination (Art. 32 of the Constitution), as well as Art. 21(1) of the EU Charter of Fundamental Rights and Art. 14 of the ECHR. In addition, it should be noted that the issue of discrimination is also the subject of the Act on the implementation of certain provisions of the European Union on equal treatment of 3 December 2010. (Official Journal of 2016, item 1219). This Act recognizes as unequal treatment: harassment, consisting in the occurrence of undesirable behaviour, the purpose or effect of which is to violate the dignity of a natural person and create an intimidating, hostile, degrading, humiliating or offensive atmosphere - due to its legally protected feature. In the context of this regulation, the assessment of the feelings of a person who has experienced discrimination is necessary to determine whether there has been unequal treatment. It should be emphasized that, according to the principle of a democratic state of law, any legal regulation that gives a public authority the right to interfere with the sphere of rights and freedoms of an individual must meet the requirement of sufficient specificity. “
“It should be borne in mind that Poland is a signatory of several international agreements on human rights, including the ECHR and the Charter of Fundamental Rights of the European Union, and has also implemented EU directives against discrimination in employment, including the discrimination on the grounds of sexual orientation. Therefore, public authorities are legally obliged to protect the rights of Polish citizens, in particular citizens who belong to various types of minorities. The constitutional principle of respect for international law (Article 9 of the Constitution) obliges the authorities to fulfil, in good faith, obligations incumbent on the state as a subject of the international legal order.”
‘Rada deklaruje stanowczą zapowiedź podejmowania działań "ochronnych" w stosunku do przedsiębiorców, poprzez zapobieżenie "narzucaniu" im określonych kryteriów przy okazji "doboru pracowników czy kontrahentów". Z uwagi na niejasność powyższego sformułowania oraz brak istniejącego prawnego obowiązku zatrudniania osób o określonej orientacji seksualnej, zdaje się, że powyższe stanowisko należy rozumieć w ten sposób, że gmina będzie sprzeciwiać się brakowi prawnej dopuszczalności dyskryminacji w zatrudnieniu osób o innej orientacji niż heteroseksualna. Niewątpliwie, więc wydźwięk takiej deklaracji jest sprzeczny z konstytucyjną zasadą równości wobec prawa oraz zakazem dyskryminacji (art. 32 Konstytucji), a także art. 21 ust. 1 Karty Praw Podstawowych UE i art. 14 EKPCz. Ponadto należy zauważyć, że kwestia dyskryminacji jest także przedmiotem regulacji zawartej w ustawie z dnia 3 grudnia 2010 r. o wdrożeniu niektórych przepisów Unii Europejskiej w zakresie równego traktowania (tekst jedn. Dz.U. z 2016 r. poz. 1219, z późn. zm.), która za nierówne traktowanie uznaje także molestowanie, polegające na zaistnieniu niepożądanego zachowania, którego celem lub skutkiem jest naruszenie godności osoby fizycznej i stworzenie wobec niej zastraszającej, wrogiej, poniżającej, upokarzającej lub uwłaczającej atmosfery - ze względu na jej cechę prawnie chronioną. W kontekście tej regulacji ustawowej, ocena subiektywnych odczuć osoby, która doświadczyła dyskryminacji jest kluczowa dla stwierdzenia, czy doszło do nierównego traktowania. Podkreślić należy, że z zasady demokratycznego państwa prawnego wynika, że każda regulacja prawna, dająca organowi władzy publicznej uprawnienie do wkraczania w sferę praw i wolności jednostki musi spełniać wymóg dostatecznej określoności.’
‘Trzeba mieć na uwadze, że Polska jest stroną szeregu umów międzynarodowych dotyczących praw człowieka, w tym EKPCz i Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, transponowała również unijne dyrektywy przeciwko dyskryminacji w zatrudnieniu, w tym ze względu na orientację seksualną. W związku z tym władze publiczne są prawnie zobowiązane do ochrony praw obywateli RP, w szczególności tych należących do różnego rodzaju mniejszości. Konstytucyjna zasada poszanowania wiążącego prawa międzynarodowego (art. 9 Konstytucji) zobowiązuje do wypełniania, w dobrej wierze, zobowiązań ciążących na państwie jako podmiocie międzynarodowego porządku prawnego.’
