Article 4 - Prohibition of torture and inhuman or degrading treatment or punishment
Key facts of the case:
In April 2018, the applicant (foreigner), asked for international protection. The Head of the Office for Foreigners, in a decision of July 2018, ruled on the transfer of the applicant to (…) and discontinued the proceedings on granting her international protection.
The applicant appealed against this decision, in which she asked for the use of the so-called the discretionary clause expressed in Art. 17 of the Regulation (EU) No 604/2013 of the European Parliament and of the Council of 26 June 2013 (Dublin III Regulation). As a justification, she indicated the need to look after her disabled brother who lives in Poland and is applying for international protection.
In the decision of January 2019, the Refugee Council, did not take into account the arguments raised by the applicant regarding granting her international protection. The justification of the decision indicated that caring for a disabled brother who was applying for international protection in Poland was not a sufficient reason for granting the applicant international protection.
The applicant appealed against this decision to the Provincial Administrative Court, but the Court upheld the decision of the Refugee Council.
A cassation appeal to the Supreme Administrative Court has been filed by the applicant against this ruling.
Key legal question raised by the Court:
The Court had to establish if the applicant's brother meets the conditions for legally residing in Poland, referred to the Dublin III Regulation and whether it entitles the applicant to receive international protection in Poland.
Outcome of the case:
The Court accepted the cassation appeal of T.Z. concerning a decision of the Refugee Council. As a result, the Head of the Office for Foreigners will consider the case once again and take into account the legal assessment and indications contained in the justification of the judgment.
As emphasized by the Court, the authorities did not sufficiently recognize the merits of the case. According to the judgement, the authorities did not consider whether the conditions set out in Art. 16 sec. 1 of the Dublin III Regulation have been complied with in this case; the authorities did not consider whether the applicant or a person who has family ties with her (a child, sibling or parent of the applicant) really needs help.
Moreover, the authorities did not consider whether the possible transfer of the applicant would result in a real and visible risk of subjecting her to inhuman and degrading treatment. In particular, consideration should be given to whether separation from a seriously ill brother in need does not constitute inhuman treatment within the meaning of Article 4 of the Charter.
‘Consideration of the authority on the possibility of applying the sovereignty clause referred to in Art. 17 sec. 1 of the Dublin III Regulation should be considered insufficient. It should be emphasized that the CJEU, in its judgment of 16 February 2017 in case C-578/16 PPU, C.K., H.F., A.S. v. the Republic of Slovenia, ECLI: EU: C: 2017: 127, indicated that Art. 4 of the Charter should be interpreted so that even in the absence of compelling reasons to believe that there are systemic irregularities in the Member State responsible for examining an asylum application, the transfer of an asylum seeker under the Dublin III Regulation may be carried out only under conditions which preclude that such transfer would result in a real and apparent risk of subjecting the person concerned to inhuman and degrading treatment within the meaning of this article. The CJEU also pointed out that, in circumstances where the transfer of an asylum seeker suffering from a particularly severe mental or physical illness would result in a real and visible risk of a significant and irreversible deterioration in the health of the person concerned, such transfer would amount to inhuman and degrading treatment within the meaning of that article. By interpreting Art. 4 of the Charter, the CJEU concluded that the risk of deterioration of health should also be considered as inhuman and degrading treatment.’
(...)
‘Due to the above, when assessing whether the transfer of an applicant for international protection under the Dublin III Regulation will be carried out under conditions excluding that such transfer will cause a real and visible risk of subjecting the person concerned to inhuman and degrading treatment within the meaning of Art. 4 of the Charter, it is necessary to take into account all the circumstances that may constitute a violation of its rights specified in this provision.(…) In particular, it should be considered whether the separation from a brother who is seriously ill and requires care, constitutes the inhuman treatment.’
‘Za niewystarczające należy również uznać rozważania organu w przedmiocie możliwości zastosowania klauzuli suwerenności określonej w art. 17 ust. 1 rozporządzenia Dublin III. Podkreślić należy, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 16 lutego 2017 r. w sprawie C-578/16 PPU, C.K., H.F., A.S. przeciwko Republice Słowenii, ECLI:EU:C:2017:127, wskazał, że art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, iż nawet wobec braku istotnych powodów ku temu, by przypuszczać, że w państwie członkowskim odpowiedzialnym za rozpatrzenie wniosku o udzielenie azylu występują nieprawidłowości systemowe, przekazanie w ramach rozporządzenia Dublin III osoby ubiegającej się o azyl może zostać przeprowadzone jedynie w warunkach wykluczających, iż przekazanie to spowoduje rzeczywiste i widoczne ryzyko poddania zainteresowanej osoby nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu w rozumieniu tego artykułu. Trybunał uznał również, że w okolicznościach, w których przekazanie ubiegającej się o azyl osoby cierpiącej na szczególnie ciężką chorobę psychiczną lub fizyczną spowodowałoby rzeczywiste i widoczne ryzyko znacznego i nieodwracalnego pogorszenia się stanu zdrowia zainteresowanej osoby, przekazanie to stanowiłoby nieludzkie i poniżające traktowanie w rozumieniu tego artykułu. TSUE dokonując wykładni art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej uznał, że za nieludzkie i poniżającego traktowanie należy uznać również ryzyko pogorszenia się stanu zdrowia.’
‘Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że dokonując oceny, czy przekazanie w ramach rozporządzenia Dublin III osoby ubiegającej się o udzielenie ochrony międzynarodowej zostanie przeprowadzone w warunkach wykluczających, iż przekazanie to spowoduje rzeczywiste i widoczne ryzyko poddania zainteresowanej osoby nieludzkiemu i poniżającemu traktowaniu w rozumieniu art. 4 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, należy wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności, które mogą stanowić o naruszeniu jej praw, określonych w tym przepisie.(…)W szczególności rozważenia wymaga, czy rozłączenie z ciężko chorym bratem wymagającym opieki nie stanowi nieludzkiego traktowania.’
