Greece / Council of State / 724/2021

Public school teacher v. The Greek State (Ministry of Education)
Policy area
Employment and social policy
Deciding body type
National Court/Tribunal
Deciding body
Council of State
Type
Decision
Decision date
20/05/2021
  • Greece / Council of State / 724/2021

    Key facts of the case: 

    The case concerns a petition for annulment lodged before the Court by a school teacher against a circular issued by the Head of the General Directorate for Primary and Secondary Education Teaching Staff (Ministry of Education). The circular interpreted a provision of the Civil Service Code, that regulates the manner in which teaching staff may benefit from reduced hours or from a nine-month paid leave until their child reaches the age of two and, consecutively, four. Specifically, the circular provided guidance on how to apply these provisions in cases where the member of the teaching staff had already given birth prior to their appointment and until their child reaches the age limit specified. 

    The applicant claimed that the circular in question interpreted the law in a manner which introduced new regulatory requirements, and, thus, had executive force. Specifically, she claimed that the circular unjustifiably limited her right to reduced hours or paid maternity leave to a percentage of what she would ordinarily be entitled to, and that it effectively reduced the maximum age of the child to 2 years instead of 4, essentially depriving parents whose child was between 2 and 4 years old at the time they were appointed of all relevant parental benefits.

    It should be noted that, in accordance with the Court’s established jurisprudence, petitions against circulars are ordinarily considered inadmissible, as the Court only deals with executive administrative acts.  

     

    Key legal question raised by the Court:

    The key legal question raised was whether the interpretation set forth by the circular in relation to parental benefits for newly appointed teachers complies with the constitutional and EU law requirement to protect motherhood and youth, including as established in art. 33 of the Charter and the general principle of balancing family and professional life.

     

    Outcome of the case: 

    The Court first observed that the circular was indeed interpretative and lacked executive force (however, 2/5 judges dissented). Nevertheless, although the applicant’s petition should have been rejected as inadmissible on that ground, the importance of the issue at hand, namely whether newly appointed teachers should be entitled to full parental benefits, led it to refrain from issuing a final decision. Instead, it referred the case to the Division’s Grand Chamber.

  • Paragraphs referring to EU Charter

    3. From Article 21 of the Constitution, which aims to address the acute demographic problem of the country and places motherhood and childhood under the protection of the state, follows the obligation of the legislator to adopt regulations for the granting of leave for employees to be able to raise their children. This obligation also derives from Article 33 (2) of the Charter of Fundamental Rights of the European Union (OJ C 202, 7.6.2016) establishing in the Member States’ efforts to reconcile family and professional life a general principle of EU law first expressed by the provisions of Council Directive 96/34 / EC of 3.6.1996 (L 145 of 19.6.1996) and already by the provisions of the Directive Council Directive 2010/18 / EU of 8 March 2010 (OJ L 68, 18.3.2010). In fulfillment of this constitutional and European Union requirement, the legislature has a wide discretion in determining the conditions for the granting of parental leave, its duration, bar the four-month limit set by Directive 2010/18 / EU, as well as and the manner of its administration (see Council of the State Grand Chamber 2511/2016, 3590 - 3591/2013, Council of the State 837/2019 etc.).

    (...)

    6. The applicant claims that the contested act, which has been issued in the form of an interpretative circular, introduces regulatory requirements which, on the one hand, reduce the maximum age of the child in relation to whom the teacher is entitled to parental leave from four to two years, and, on the other hand, limit the duration of the leave when the child has not exceeded at the time of the teacher’s appointment, the maximum age limit of two years. Consequently, according to the applicant, the contested act does not constitute a circular, but an enforceable administrative act of a regulatory nature, which is admissibly challenged by an application for annulment and is invalid because it is not based on a legal provision expressly authorizing its issuance, and has not been published in the Governement Gazette and is therefore non-existent. She also alleged that the above regulation, which has the effect of depriving teachers who are parents of the right to a paid parental leave for a child who has reached the age of two at the time of their appointment, is adopted in breach of the provisions of article 53 par. 2 of the Civil Service Code, articles 4 par. 1, 21 par. 1 and 5 and 25 of the Constitution, articles 24 and 33 of the Charter of Fundamental Rights of the EU and Council Directive 2010/18 / EU.
     

  • Paragraphs referring to EU Charter (original language)

    3. Επειδή, από το άρθρο 21 του Συντάγματος, που αποσκοπεί στην αντιμετώπιση του οξυμένου δημογραφικού προβλήματος της χώρας και θέτει τη μητρότητα και την παιδική ηλικία υπό την προστασία του κράτους, απορρέει υποχρέωση του κοινού νομοθέτη να θεσπίζει ρυθμίσεις για τη χορήγηση άδειας με σκοπό την ανατροφή των τέκνων των εργαζομένων. Η υποχρέωση αυτή απορρέει, επίσης, από το άρθρο 33 παρ. 2 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ C 202 της 7.6.2016), αποτελεί δε αρχή του ενωσιακού δικαίου περί συμφιλίωσης της οικογενειακής και της επαγγελματικής ζωής, η οποία εκφράσθηκε αρχικά με τις διατάξεις της οδηγίας 96/34/ΕΚ του Συμβουλίου της 3.6.1996 (L 145 της 19.6.1996) και ήδη με τις διατάξεις της οδηγίας 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου της 8ης Μαρτίου 2010 (ΕΕ L 68 της 18.3.2010). Προς εκπλήρωση αυτής της συνταγματικής και ενωσιακής επιταγής ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία ευχέρεια ως προς τον καθορισμό των προϋποθέσεων χορήγησης της άδειας ανατροφής τέκνου, της χρονικής διάρκειάς της, με μόνη δέσμευση το ελάχιστο όριο των τεσσάρων μηνών που θέτει η οδηγία 2010/18/ΕΕ, καθώς και του τρόπου χορήγησής της (βλ. ΣτΕ Ολ. 2511/2016, 3590 - 3591/2013, ΣτΕ 837/2019 κ.ά.).

    (...)

    6. Επειδή, η αιτούσα ισχυρίζεται ότι με την προσβαλλόμενη πράξη, η οποία έχει εκδοθεί υπό τον τύπο ερμηνευτικής εγκυκλίου, εισάγεται κανονιστική ρύθμιση, με την οποία αφενός μειώνεται για τους γονείς εκπαιδευτικούς η ανώτατη ηλικία του τέκνου για το οποίο δικαιούνται να λάβουν άδεια ανατροφής με αποδοχές από τα τέσσερα στα δύο έτη και αφετέρου περιορίζεται η χρονική διάρκεια της άδειας που λαμβάνουν οι γονείς εκπαιδευτικοί για τέκνο που δεν έχει υπερβεί, κατά τον χρόνο διορισμού τους, το ανώτατο ηλικιακό όριο των δύο ετών. Συνεπώς, κατά τους ισχυρισμούς της αιτούσας, η προσβαλλόμενη πράξη δεν συνιστά εγκύκλιο, αλλά εκτελεστή διοικητική πράξη κανονιστικού περιεχομένου, η οποία παραδεκτώς προσβάλλεται με αίτηση ακυρώσεως, είναι δε ανίσχυρη, διότι δεν ευρίσκει έρεισμα σε σχετική εξουσιοδοτική διάταξη, ενώ, εξάλλου, δεν έχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και είναι, ως εκ τούτου, ανυπόστατη. Προβάλλεται, επίσης, ότι η ως άνω κανονιστική ρύθμιση, η οποία έχει ως συνέπεια να στερούνται οι γονείς εκπαιδευτικοί το δικαίωμα λήψεως άδειας ανατροφής με αποδοχές για τέκνο που έχει συμπληρώσει την ηλικία των δύο ετών κατά τον χρόνο διορισμού τους, θεσπίζεται κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 53 παρ. 2 του Υπαλληλικού Κώδικα, των άρθρων 4 παρ. 1, 21 παρ. 1 και 5 και 25 του Συντάγματος, των άρθρων 24 και 33 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ε.Ε. και της Οδηγίας 2010/18/ΕΕ του Συμβουλίου.